मायेचा सहवास प्रेमाची ओढ़ सार कही हव असतं, पण दुखलच कधी मन तर या अपेक्षा जर पूर्ण नाही झाल्या तर का उदास होत हे मन? का कोणाच्या जवळ जाऊ नए आजच कळतय का सार,की माहित असुनही भावनेच्या ओघात वाहत गेलय हे मन. का कुणी करावे आणि करू नय़े हा ज्याचा त्याचा व्यक्तिगत प्रश्न तो आपल्यापर्यंत पोहोचेलच ही आशा खोटी ठरावी असच का घडाव नेमकं की आपल्याच भावनेच हसू व्हावं आणि समोरच्याला किञ्चितहि जाणिव नसावी, दुखलेच कधी मन तर माफ़ करा अस मी च का म्हणाव, का त्यालाही दिसू नय़े माझ मन! न बोलता सारच समझेल किंवा समजाव अस जरी नसेल तरी सांगीतल तर समजुन घ्यायला हे मन काय कमी थोडं। असच सुरु असाव का खेळ मनाच्या कोडयांचा? का उलगडता उलगडत नाहीत ही कोडी म्हनुनच एकच मार्ग सर्व पचवन्याची तयारी हवि या दुनियादारित. ही किमया सार्या मनाची. नात हे जोड़त जात अलगद कुनाशिही, मग का खेळ मांडतात भावनांचा... वाहत्या प़ान्याइत्क्या सोप्प्या वाटतात का त्या? मग कठोर होऊनि भावनेनेच म्हणावे उठावे,सावरावे असे मज मी सांगावे सावध हो सावध हो मनारे ही दुनियादारी इतकी सोपी नाही रे, सोपी नाही रे......
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा